อานุภาพหลวงปู่ : ช่วย “สัมมา อะระหัง” หน่อย

ขณะนี้ แม้หลวงปู่จะละสังขารไปเป็นเวลานานถึง ๕๐ กว่าปีแล้วก็ตาม
แต่ท่านก็เป็นที่พึ่งแก่มหาชนได้ตลอดมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้ที่มีความเคารพรักท่าน
ดังตัวอย่างเรื่องราวที่จะกล่าวถึง ต่อไปนี้

ช่วย “สัมมา อะระหัง” หน่อย
คุณนวรัตน์ อัจนานุบาล, ชาวอุตรดิตถ์

ไปวัดพระธรรมกายครั้งแรก ๒๒ เมษายน ๒๕๕๓

ในพิธีรับสไบแก้วของอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ๕๐๐,๐๐๐ คน

เมื่อจบการอบรม พี่เลี้ยงมอบเหรียญปราบมารให้

เธอนำไปใส่กรอบอย่างดีและใส่ติดตัวตลอดเวลา

            เปรี้ยง!! เสียงดังเหมือนฟ้าผ่าพุ่งเข้าไปกระทบประสาทหูของคุณนวรัตน์
ชั่ววูบนั้นเธอรู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างพุ่งมากระแทกรถของเธออย่างรุนแรง
พร้อม ๆ กับความรู้สึกของเธอก็ดับลง โดยไม่ทันมีเวลาคิดว่าอะไรเกิดขึ้นกับตัวเอง

          ก่อนประสบอุบัติเหตุ คุณนวรัตน์ อัจนานุบาล บอกกับตัวเองอย่างมีความสุขว่า “อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ที่เราจะได้ไปนั่งสมาธิที่สวนพนาวัฒน์” แต่สุดท้ายเธอต้องไปนอนโรงพยาบาลแทน เพราะขณะที่เธอขับมอเตอร์ไซค์

จะไปเอาชุดขาวที่บ้านคุณแม่ในอำเภอลับแล มีวัยรุ่น ๒ คน ซ้อนมอเตอร์ไซค์กันมา
แล้วซิ่งฝ่าไฟแดงพุ่งมาชนรถเธออย่างจัง จนเธอกระเด็นตกจากรถ
หัวกระแทกบาทวิถีหมดสติ เลือดนองพื้น คอพับ จนใคร ๆ พากันคิดว่า
เธอคอหักตายไปแล้ว ไม่นานนักรถป่อเต็กตึ๊งก็มานำร่างของเธอส่งโรงพยาบาลอุตรดิตถ์
ส่วนนักซิ่ง ๒ คน คงตกใจและกลัวความผิดจึงหายต๋อมไปเลย
          ช่วงที่หมดสติ คุณนวรัตน์ฝันว่าอยู่ในห้องที่มืดสนิท แล้วอยู่ ๆ ก็มีแสงสว่างเป็นจุดเล็กนิดเดียวปรากฏขึ้น เธอวิ่งไปที่แสงนั้น
เพราะอยากออกจากความมืด ทันใดนั้นมีเสียงพูดขึ้นว่า “จะไปไหนลูก” เธอมองไปก็เห็นคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง
แต่กายของท่านใสเหมือนน้ำ เธอตอบคุณยายไปว่า “จะไปที่จุดสว่างนั้นค่ะ” แล้วก็ออกวิ่งต่อไป แต่คุณยายรีบห้ามว่า “ไปไม่ได้ลูกมาทางนี้” แล้วคุณยายก็กระชากข้อมือข้างซ้ายของเธอ

อย่างแรงจนรู้สึกไปถึงกายเนื้อ เธอจึงได้สติและพบว่าตัวเองอยู่ในห้องไอซียู
ตอนนั้นเธอกำลังสะลึมสะลือ มึน ๆ ยังลืมตาไม่ได้ ซึ่งเป็นอาการที่สมองถูกกระทบกระเทือนจนระบบการสั่งงานเสียไปเมื่อรู้สึกตัว สิ่งแรกที่คุณนวรัตน์นึกถึงก็คือเหรียญ

ปราบมารที่ห้อยอยู่ที่คอ และในขณะที่เธอนอนอยู่นั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงพระสวดมนต์
และมีเสียงจากข้างในบอกว่า “ช่วย ‘สัมมา อะระหัง’ หน่อย” เธอจึงทำตาม และตลอดเวลาที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วย

           เธอยังคงภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ และอธิษฐานขอให้หลวงปู่ช่วย

เนื่องจากศีรษะของเธอฟาดพื้นอย่างแรง หมอจึงต้องสแกนสมอง
ผลการตรวจพบว่ามีเลือดคั่งในสมองเยอะมาก เธอได้ยินเสียงคุณหมอบอกญาติ ๆ ว่า “ต้องผ่าตัดเอาเลือดที่คั่งในสมองออกด่วน แต่หมอไม่รับประกัน

โอกาสรอดมี ๕๐ : ๕๐ ถ้าโชคดีรอดตายก็ต้องเป็นอัมพฤกษ์ให้ญาติทำใจได้เลย” ตอนนั้น พี่ ๆ น้อง ๆ ของเธอร้องไห้ระงมอยู่ข้างเตียง

ขณะนั้นญาติทุกคนอนุญาตให้หมอผ่าตัดได้ แต่คุณแม่สามีของเธอค้านว่า “ไม่ให้ผ่า” เพราะเกรงว่าผ่าแล้วจะแย่กว่าเดิม แต่หมอบอกว่า “โดยหลักการแพทย์ควรจะผ่า ถ้าตัดสินใจช้าโอกาสรอดก็ยิ่งน้อยลง”

คุณนวรัตน์ลืมตาหรือพูดโต้ตอบกับใครไม่ได้ ได้แต่ภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อย ๆ
และนึกถึงเหรียญหลวงปู่ปราบมารอย่างต่อเนื่อง

              อยู่ ๆ ก็เห็นองค์พระใสเหมือนแก้วผุดขึ้นมาแทนเธอมององค์พระ
ที่เห็นในสมาธิไปเรื่อย ๆ ไม่น่าเชื่อว่า วันต่อมาคุณหมอมาสแกนสมองเพื่อหาข้อสรุป
ว่าต้องผ่าตัดหรือไม่ กลับพบว่าผลสแกนสมองครั้งที่ ๒ ไม่พบเลือดคั่งในสมองเลย

            ในทางการแพทย์ถือว่าเรื่องแบบนี้ไม่ธรรมดา เพราะปกติถ้ามีเลือดคั่งในสมอง
แค่วันสองวันมาสแกนใหม่ต้องเจอแน่นอน ทิ้งไว้นานเป็นเดือนก็ยังเจอ
แต่จะเห็นว่าเป็นเลือดเก่า แม้ในกรณีที่มีเลือดคั่งน้อยกว่านี้ก็ยังสแกนเจอ
แต่นี่มีเลือดตั้งมากมายคั่งอยู่ในสมอง สแกนแล้วกลับไม่เห็นเลือด
ไม่รู้หายไปไหนหมด แบบนี้แปลกทำให้หมอถึงกับตะลึงงัน
ตรวจผลซ้ำแล้วซ้ำอีก และบอกว่า

“เป็นไปได้ยังไง เมื่อวานก็เห็นมีเลือดคั่งอยู่ วันนี้หายไปแล้ว

ตั้งแต่หมอเกิดมาไม่เคยเจอเคสมหัศจรรย์อย่างนี้เลย”

หมอหาคำตอบไม่ได้ แต่คุณนวรัตน์หาได้ เธอบอก กับทุกคนว่า “ที่รอดมาได้เพราะหลวงปู่วัดปากน้ำช่วยไว้ไม่งั้นเป็นผุยผงไปแล้ว” และจากที่หมอบอกว่า เธอจะตายหรือไม่ก็ต้องเป็นอัมพฤกษ์ กลายเป็นว่านอนโรงพยาบาล

อีกแค่ ๗ วัน ก็หายเป็นปกติ กลับบ้านได้ ไปทำงานได้

ในช่วงนั้น ข่าวการรอดตายหายป่วยของคุณนวรัตน์แพร่สะพัดไปทั่วโรงพยาบาล
จนมีนักศึกษาแพทย์ฝึกงานคนหนึ่งที่แอนตี้วัด ไม่เคยคิดจะไปวัดเลย
ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อของเขาก็ชวนไปวัดพระธรรมกายบ่อย ๆ แต่พอเจอเคสนี้

นักศึกษาแพทย์รีบไปวัดกับพ่อเลย เรื่องของคุณนวรัตน์ทำให้ทุกคนที่รู้เรื่อง
ต่างอัศจรรย์ใจ เกิดความศรัทธาและเชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์

ของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร ว่าท่านมีอานุภาพ มีความเมตตา
และมีพระคุณกับลูกหลานสุดจะประมาณ แม้ท่านมรณภาพไปแล้ว
หากใครหมั่นระลึกถึงท่าน เคารพบูชาท่าน
ท่านก็ยังช่วยเหลือได้เหมือนเมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่

Cr. หนังสือ ยิ่งรู้จัก ยิ่งเคารพรักท่าน 
http://www.kalyanamitra.org/book/index_dhammabook.php